Ο Χρήστος Παρίδης και η δημοσιογράφος Βένα Γεωργακοπούλου συζητούν για την παράσταση «Το Θείο Τραγί» του Άρη Μπινιάρη, το μεγάλο ενδιαφέρον που έχει προκύψει με την επετειακή της επανάληψη και την πορεία του σκηνοθέτη στο ελληνικό θέατρο έκτοτε.
Τι το νέο έφερε ο σκηνοθέτης Άρης Μπινιάρης με το «Το Θείο Τραγί» δέκα χρόνια πριν στην αθηναϊκή θεατρική σκηνή; Τι έρχεται να προσθέσει σήμερα με την επανάληψη του; Παραμένει το εμβληματικό και ανατρεπτικό διήγημα του Γιάννη Σκαρίμπα επίκαιρο;
Γραμμένο το 1931 από τον πρωτοποριακό για το ύφος του λογοτέχνη Γιάννη Σκαρίμπα (1893-1984) και δημοσιευμένο το 1933, το διήγημα «Το θείο τραγί» θεωρείται το σημείο εκκίνησης της νεωτερικής γραφής τόσο του συγγραφέα όσο και της ελληνικής γραμματείας του 20ου αι. Γέννημα των αρχών της δεκαετίας του ’30 που μόλις διαφαίνονταν τα πρώτα δείγματα ανανεωμένης πεζογραφίας, το σύντομο πόνημα του Σκαρίμπα έθετε τις βάσεις για το ελληνικό Αντιμυθιστόρημα - έχοντας ως βασικό ήρωα με χαρακτηριστικά που στην παγκόσμια λογοτεχνία εμφανίστηκαν τριάντα χρόνια αργότερα με το κίνημα των Beats: ανατρεπτικό, αρνητή, αναχωρητή, αυθάδη, θρασύ. Όταν κυκλοφόρησε επαινέθηκε από τους κριτικούς της εποχής, φυσικά υπήρξαν και επικριτές του, κυρίως για τον ήρωα και για την ποιητική του ατμόσφαιρα. Σήμερα εξακολουθεί να αποτελεί ένα νεωτερικό μυθιστόρημα χάρη στην αφηγηματική του τεχνική και την άναρχη γραφή του.
Ο ηθοποιός, μουσικός και σκηνοθέτης Άρης Μπινιάρης παρουσίασε την πρώτη εκδοχή της παράστασης του βασισμένης στο ομώνυμο διήγημα του Σκαρίμπα με μεγάλη επιτυχία το 2012. Φέτος, δέκα χρόνια μετά, σε συνεργασία με τον Joseph των ΑΤΗ Κids και τον Κelloggs επέστρεψε στο BIOS με ένα νέο κύκλο παραστάσεων. Αυτή τη φορά σε μια νέα απόπειρα συνδιαλλαγής με την πόλη και το σήμερα. Ο αντι-ήρωας που ερμηνεύει ο ίδιος, αλήτης, προκλητικός, εχθρός του καθωσπρεπισμού, επιστρέφει στα πάτρια εδάφη για μια παλιά του αγάπη. Καθώς την βρίσκει παντρεμένη μ' έναν πλούσιο αστό, ζώντας μια κάλπικα γεμάτη ζωή, αποφασίζει και ραδιουργεί εναντίον της δοσμένης αυτής συνταγής που καθιστά τους ανθρώπους «κανονικούς» και κοινωνικά «ευτυχείς».
Η παράσταση αποτελεί ένα ταυτόχρονα θεατρικό και μουσικό γεγονός. Ηθοποιός και μουσικοί συμπράττουν ζωντανά επί σκηνής, ο μουσικός λόγος του Γιάννη Σκαρίμπα πλαισιώνεται από μουσική και τραγούδια ειδικά γραμμένα για την παράσταση και με όχημα τα εκφραστικά μέσα του ηθοποιού δημιουργείται μια ηλεκτρική και δυναμική πλατφόρμα αφήγησης της προκλητικής και πάντα επίκαιρης ιστορίας.