Ο Χρήστος Παρίδης συζητάει με τη δημοσιογράφο Βένα Γεωργακοπούλου σχετικά με την παράσταση «Τα φώτα της πόλης» που ανεβαίνει από το Εθνικό Θέατρο στη Σκηνή Μαρίκα Κοτοπούλη στο θέατρο Ρεξ
Είναι δυνατόν να μεταφέρεις μια βουβή ταινία του ΄30 στο θέατρο; Τι λόγο έχει να ανεβάσει το Εθνικό Θέατρο «Τα φώτα της πόλης» του Τσάπλιν σήμερα; Τελικά η πρόκειται για μιούζικαλ, χορό ή θέατρο;
Το διαχρονικό και αξεπέραστο αριστούργημα του Τσάρλι Τσάπλιν «Τα φώτα της πόλης» του 1931 είναι μια ξεκαρδιστική κωμωδία και ταυτόχρονα μια αστική παραβολή που πραγματεύεται την κοινωνική αδικία με φόντο το οικονομικό Κραχ της δεκαετίας του ΄30. Μέσα στο οποίο ωστόσο χωράει και μια ιστορία άδολης αγάπης. Μια ταινία με το ωραιότερο φινάλε στην ιστορία του κινηματογράφου, ένα έργο-καθρέφτης της τραχιάς μεσοπολεμικής εποχής που αποθεώνει την ασυμβίβαστη ζωή, την ανιδιοτελή προσφορά και τον έρωτα χωρίς όρια.
Η παράσταση του θεάτρου Ρεξ διαδραματίζεται στον χώρο ενός κινηματογραφικού στούντιο και ακολουθεί την πλοκή της ταινίας όπου ο Τσάπλιν, ως άνεργος περιπλανώμενος Σαρλό, ερωτεύεται μια τυφλή ανθοπώλισσα και κάνει τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσει τα χρήματα για την εγχείρηση που θα της χαρίσει την όραση. Ο ρακένδυτος ήρωας αγωνίζεται να επιβιώσει στο βίαιο περιβάλλον της ανώνυμης μεαγαλούπολης και με όπλο του τον αλτρουισμό και τη γενναιοδωρία, καταφέρνει να προσφέρει στην αγαπημένη του το πολυτιμότερο δώρο.
Η παράσταση που υπογράφει η Αμάλια Μπένετ έχει ζωντανή μουσική του Θοδωρή Οικονόμου ενώ τα τραγούδια, η δράση και η ενέργεια τόσο των δημιουργών όσο και όλων των ερμηνευτών επί σκηνής συσπειρώνονται για να αποτίσουν φόρο τιμής στον ανυπέρβλητο Τσάρλι Τσάπλιν, στην καλοσύνη του ρακένδυτου Σαρλό και τις αρχετυπικές αξίες της ζωής.